حتمادرموردبهشت وجهنم شنیدین واینکه یه وقتایی ادماهستن که دنیاتوتبدیل به بهشت وجهنم میکنن ویه وقتاییم هست که اتفاقایی که توبعضی روزای زندگیت میفتن
مث همین روزای شهریورماه توزندگی من که هم بهشتی ترین لحظات زندگیم وهم جهنمی ترین لحظه های زندگیم توش اتفاق افتادن
بهشت:
وای چه لحظه شیرینی بود.بااینکه ازقبل میشناختمش ودیده بودمش ولی تااون لحظه هیچوقت ازدیدنش اونجوری نشده بودم ..یه جورخاص.یه روزی تو دهه اخرشهریورماه.وقتی قضیه جدی شدومن تقریباخودموتو عمل انجام شده دیدم.وقتی تو سالن ازمایشگاه منتظر بودیم تابیاد.همینکه پاشوگذاشت تو سالن وچشمم بهش افتاددلم هوری ریخت پایین.دلم لزرید.ازون لرزشایی که هنوز پس لرزه هاشودارم احساس میکنم.همچی مهرش به دلم نشست ازون نشستایی که شاعر میگه "که هنوز من نبودم که توبردلم نشستی"اونقداون لحظه شیرین بودتاالانکه یادم میادشیرینیش احساس میشه.وجودم به وجودش گره خوردیه گره کور کور کور ومن اون لحظه بهشتی ترین لحظه زندگیموتجربه کردم....
جهنم:
دهه اخرشهریورماه من واو..اون روزوهیچوقت یادم نمیره که چجوری داشت پرپر میزد.یاد اون دعام افتادم که براش کرده بودم...
منوببخش اینارو مینویسم.شایدخودخواهی باشه ولی دیگه نتونستم اروم باشم
اون یه هفته ای که توروتخت بیمارستان بیحال وبی جون افتاده بودی ودکتراحتی اجازه خوردن اب رو بهت نمیدادن...وقتی میدیدم چجوری لبات ازشدت تشنگی خشک شدن...انگارکه دارن منو توجهنم عذابم میدن..من همون روزاتوجهنم این دنیاسوختم.طفلکی بچم..هنوزپابه این دنیانزاشته که اینجور کنارمن وبامن داشت عذاب میکشید
اینارونوشتم تادفن نشم توخاطرات...دوستت دارم و خودت میدونیکه چقدروخدابهترمیدونه که چقد
همون دعای همیشگی بدرقه راهت
مث همین روزای شهریورماه توزندگی من که هم بهشتی ترین لحظات زندگیم وهم جهنمی ترین لحظه های زندگیم توش اتفاق افتادن
بهشت:
وای چه لحظه شیرینی بود.بااینکه ازقبل میشناختمش ودیده بودمش ولی تااون لحظه هیچوقت ازدیدنش اونجوری نشده بودم ..یه جورخاص.یه روزی تو دهه اخرشهریورماه.وقتی قضیه جدی شدومن تقریباخودموتو عمل انجام شده دیدم.وقتی تو سالن ازمایشگاه منتظر بودیم تابیاد.همینکه پاشوگذاشت تو سالن وچشمم بهش افتاددلم هوری ریخت پایین.دلم لزرید.ازون لرزشایی که هنوز پس لرزه هاشودارم احساس میکنم.همچی مهرش به دلم نشست ازون نشستایی که شاعر میگه "که هنوز من نبودم که توبردلم نشستی"اونقداون لحظه شیرین بودتاالانکه یادم میادشیرینیش احساس میشه.وجودم به وجودش گره خوردیه گره کور کور کور ومن اون لحظه بهشتی ترین لحظه زندگیموتجربه کردم....
جهنم:
دهه اخرشهریورماه من واو..اون روزوهیچوقت یادم نمیره که چجوری داشت پرپر میزد.یاد اون دعام افتادم که براش کرده بودم...
منوببخش اینارو مینویسم.شایدخودخواهی باشه ولی دیگه نتونستم اروم باشم
اون یه هفته ای که توروتخت بیمارستان بیحال وبی جون افتاده بودی ودکتراحتی اجازه خوردن اب رو بهت نمیدادن...وقتی میدیدم چجوری لبات ازشدت تشنگی خشک شدن...انگارکه دارن منو توجهنم عذابم میدن..من همون روزاتوجهنم این دنیاسوختم.طفلکی بچم..هنوزپابه این دنیانزاشته که اینجور کنارمن وبامن داشت عذاب میکشید
اینارونوشتم تادفن نشم توخاطرات...دوستت دارم و خودت میدونیکه چقدروخدابهترمیدونه که چقد
همون دعای همیشگی بدرقه راهت
۱ نظر
۳۰ شهریور ۹۳ ، ۱۱:۱۰
